نازک شدن ابروها یکی از عواملی می‌باشد که می‌تواند در اعتماد به نفس و زیبایی تاثیر مهمی داشته باشد. ریزش ابرو با افزایش سن یک تغییر طبیعی می‌باشد اما اگر ریزش ابرو در سنین جوانی آغاز شود می‌تواند نشان دهنده‌ی یک بیماری و یا عارضه‌ای از بیماری باشد. در ادامه‌ی این مقاله برخی از مهمترین عوامل موثر در ریزش ابرو را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
عامل اصلی ریزش ابروها چیست؟
- افزایش سن
همان طور که بهترین کلینیک کاشت ابرو تهران اشاره کرد، افزایش سن یکی از عوامل موثر در ریزش ابرو می‌باشد. پس از 40 سالگی در آقایان به دلیل کاهش تستوسترون و در خانم‌ها به دلیل کاهش استروژن ابروها به تدریج کم پشت می‌شوند. هورمون‌های نام برده جزء عوامل موثر در چرخه‌ی رشد مو می‌باشند که بر ساختار فولیکول مو تاثیرگذارند. با کاهش تولید هورمون‌های جنسی ابروها به مرور نازک‌تر شده و ریزش ابروها آغاز می شود.
- عوامل پوستی
درماتیت تماسی، درماتیت آتوپیک و درماتیک سبورئیک جزء بیماری‌هایی هستند که می‌تواند بر ریزش ابرو تاثیر گذار باشند. این بیماری‌های پوستی منجر به خارش مداوم پوست می‌شوند، زمانی که پوست در ناحیه ابرو به صورت مداوم خراشیده شود در نهایت می‌تواند منجر به ریزش ابروها شود. درماتیت آتوپیک و درماتیت تماسی علاوه بر خارش موجب التهاب پوستی نیز می‌شوند که در رشد ابروها اختلال ایجاد می‌نماید.
برخی عفونت‌های قارچی نیز می‌تواند منجر به ایجاد ریزش ابرو شوند. از نشانه‌های عفونت قارچی ابرو ایجاد لکه‌های قرمز و حلقه مانند در ابرو و همچنین نازک شدن و ریزش ابرو می‌باشد.
- اختلالات غده تیروئید
هم کم کاری و هم پرکاری غده تیروئید می‌تواند در عملکرد طبیعی فولیکول تار مو ابرو اختلال ایجاد نماید و موجب ریزش ابرو شوند. بنابراین یکی از مواردی که در ریزش ابرو باید مورد بررسی قرار بگیرد عملکرد غده تیروئید می‌باشد.
- بارداری و زایمان
در خانم‌ها یکی از عوارض ناخوشایند بارداری و زایمان ریزش مو و ابرو می‌باشد. به دلیل تغییر در سطح هورمون‌ها طی دوران بارداری، زایمان و پس از زایمان ریزش ابرو طی این دوران طبیعی بوده و به مرور و پس از برقرار شدن تعادل هورمونی این اختلالات برطرف خواهند شد.
- کمبود مواد مغذی
مواد غذایی که مصرف می‌نمائيم یکی از عوامل تاثیرگذار در سلامت موها و ابروها می‌باشد. افرادی که در رژیم غذایی خود به میزان کافی پروتئین، روی، بیوتین و یا آهن دریافت نمی‌کنند به مرور دچار ریزش ابرو می‌شوند.
- تلوژن افلوویوم
نوعی از ریزش مو می‌باشد که پس از یک حادثه استرس زای جسمانی مانند جراحی، عفونت و یا یک بیماری حاد دیگر رخ می‌دهد. این نوع از ریزش مو در اغلب موارد فقط موهای سر را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما در موارد شدید می‌تواند بر موهای ابرو نیز تاثیر بگذارد و باعث ریزش آنها شود. ریزش ابرویی که به دلیل تلوژن الوویوم ایجاد شود معمولاً موجب ریزش مو به صورت موقتی می‌شود و پس از بازگشت سلامت جسمانی به مرور برطرف خواهد شد.
- بیماری‌های خودایمنی
آلوپسی آره آتا یک بیماری خود ایمنی می‌باشد که با حمله به فولیکول‌های مو منجر به کاهش و یا توقف رشد ابروها می‌شود.
نوع دیگری از آلوپسی که تحت عنوان آلوپسی فیبروزان فرونتال شناخته می‌شود می‌تواند موجب ریزش شدید ابرو شود.
سایر بیماری‌های خودایمنی که در ریزش ابرو نقش دارند عبارتند از پسوریازیس و برخی از انواع بیماری لوپوس
- داروهای مصرفی
برخی از داروها دارای عوارض جانبی هستند که می‌تواند منجر به ریزش مو و یا ابرو شوند. به عنوان مثال داروهایی که جهت شیمی درمانی تجویز می‌شود می‌توانند به فولیکول مو آسیب بزنند و منجر به ریزش ابرو شوند.
سایر داروهایی که می‌تواند منجر به ریزش ابرو شود عبارتند از:
- داروهای ضد تیروئید
- داروهای کاهش دهنده کلسترول
- داروهای رقیق کننده خون
- برخی داروهایی که در جهت کنترل تشنج و یا بیماری دوقطبی استفاده می‌شود.
- ضربه
برخی آسیب‌ها مانند سوختگی و یا زخم‌ی عمیق در ناحیه ابرو می‌تواند منجر به ریزش ابرو و یا توقف رشد ابرو به صورت دائمی شود.
- اصلاح بیش از حد ابرو
برداشتن بیش از حد ابروها به مرور زمان می‌تواند به فولیکول‌های مو آسیب برساند و رشد مجدد مو در ناحیه ابرو را متوقف نماید. علاوه بر اصلاح ابرو، یک بیماری روانی تحت عنوان تریکوتیلومانیا موجب می‌شود که افراد موهای ابروی خود را بکنند، در این بیماری نیز در صورتی که به فولیکول‌های مو آسیب وارد شود ممکن است موی ابرو دیگر رشد نکند.
بنابراین در صورتی که به دلیل بیماری اقدام به کندن موهای ابروی خود می نمائید بهتر است هرچه سریعتر تحت درمان قرار بگیرید.
همچنین توصیه می‌شود هر چند ماه به ابروهای خود اجازه دهید که به صورت طبیعی رشد نمایند و تا پایان رشد از اصلاح و کندن آنها خودداری نمائید. در این صورت هم از ریزش ابرو جلوگیری خواهید کرد و هم ابروهایی پرپشت و طبیعی خواهید داشت.
